Voetgangers op de weg zijn heel vaak een moment voor extra aandacht. Heel lang geleden heb ik geleerd, maar wie ben ik, dat het handig is om links van de weg te lopen zo dat je het verkeer aan ziet komen. We hebben het hier uiteraard over polderwegen zonder voet of fietspad ernaast. In dat geval maak je ruimte voor het jouw tegemoetkomende verkeer. In de praktijk gaat dat vaak heel anders en zeker als je met paarden langs de weg gaat. Met mijn vrachtwagen is het geen probleem, als de wandelaars je zien komen stappen ze aan de kant. Hoef je echt geen moeite voor te doen. Met de auto is die aan-de-kant-stap-actie al veel minder. En met de fiets kun je er van op aan dat je eromheen moet.
Maar nu met paarden. Die lijken bij veel mensen veel meer indruk te maken dan een vrachtauto. In de verte zie je, zeker als het er twee of meer zijn, de wandelaars al gaan ‘denken.’ Je ziet dat aan de lichaamshouding. Op dat moment word ik al attent, maar geloof me, mijn paarden ook. Natuurlijk is er dan een heel verschil tussen mijn eigen koetspaarden en paarden die ik train voor anderen, maar de wandelaars zijn door de paarden gesignaleerd. Zo’n honderd meter voor me bewegen die wandelaars opvallend vreemd. Een groter groepje splitst zich in twee, de helft steekt over naar de andere zijde. Ik weet uit ervaring dat het hier niet bij blijft, er komt vast nog een verrassing. Komen we dichterbij dan besluit een enkeling te stoppen met lopen en stelt zich kaarsrecht op. Even voor de leken onder ons, paarden blijven vluchtdieren en zijn dus zeer alert. Hun zelfvertrouwen moeten ze in dit geval van de menner of ruiter krijgen. Door middel van een kalme houding, geruststellende stemhulpen en een doortastend optreden. Als dit zo blijft is het wel fijn. Vergeet het maar, want er zijn altijd mensen die plotseling denken dat de andere zijde veiliger is, en rennen dus snel even voor het paard de weg over.
De wandelaars zijn het zich vaak totaal niet bewust, maar het paard staat op scherp. Het lijkt allemaal goed te gaan, maar dan trekken de wandelaars hun troefkaarten. En daar zijn er een hoop van. Snel een jas uit of aan doen is een bestseller. Een wandelwagen is sowieso al vreemd voor een paard, laat staan als men erbij bukt of de kap open of dicht doet op het moment van passeren. De absolute topper is de paraplu. Mocht een wandelaar toch vinden dat er te weinig reactie is bij het paard dan trekt hij of zij de paraplu. Het openen of uitschudden en sluiten van dat ding is werkelijk een paardennachtmerrie. (hihi, mooi woord, die had ik zelf nog niet gehoord.) Voorwerpen die van dichtbij groter of kleiner worden vindt het gemiddelde paard gewoonweg eng. Nog meer effect verkrijgt de wandelaar wanneer deze in de duinen op een ruiterpad loopt. Vooral niet vergeten een fladderende, fluoriserende regenjas aan te doen. Dat in combinatie met een paraplu en een snelle wegspringbeweging staat garant voor een vlot wegspringend paard. Het: ‘Man, was mussen sie den hier?’ Klinkt op zo’n ruiterpad alleen maar lollig.
Ja, papaplu’s. We moesten eens met vierspan een vaardigheid rijden terwijl het regende. Opvallend genoeg stond er meer publiek als anders, het waren er wel tien. Maar de helft van hen had een paraplu en stond langs start/finish. Visser start en iemand roept: ‘Gaat het nu regenen?’ en hup drie paraplu’s schoten open en omhoog. Mijn vier paarden liepen bijna de official omver. Na een paar poortjes hoor ik: ‘Het is weer droog.’ Paraplu’s worden uitgeschud en ingeklapt. Visser een balletje natuurlijk. Nog een rondje en jawel ik voel een druppeltje. Dus de paraplu’s weer uit de houder en presenteer tegen het weer. Balletje. Blijft gek dat ik dan zo bezig ben met omstanders.
In ieder geval rijd ik de vaardigheid uit, door de finish en zet het span neer om te groeten. Zweep en leidsel in mijn linkerhand, hoed neem ik met mijn rechterhand af en groet. ‘Dit was de laatste, ik ga naar binnen’, klinkt langs de lijn. Op commando worden er vier paraplu’s uitgeschud en ingeklapt. En terwijl ik groet stappen er vier paarden keurig 6 stappen achteruit.
Al maandenlang lang plaats ik korte verhalen van mijn belevenissen rondom mijn paardenwedstrijden en trouwkoetswerk. Kort en bondig opgetekend met een flinke scheut humor. Ook voor niet dierenliefhebbers lachen vanaf pagina 1. Uitstekende reviews.
Bestel snel voor jezelf of als origineel Moederdag of Vaderdag cadeau.
Deze komt uit Blij met bruidsparen, boswachters en banken.
https://www.boekenbestellen.nl/boek/blij-met-bruidsparen-boswachters-en-banken/9789464067095
