Nog ruim een jaartje en dan komt de tabaksverkoop in onze winkels ten einde. Dat is wat betreft de drie rās ā rente, ruimte en risico ā een zegen. Ook gezien de marge die geen halleluja is. En natuurlijk weet elke roker dat sigaretten, shag of sigaren niet echt bijdragen aan een gezond en vitaal leven. Als je zo redeneert, kun je van meer dan de helft van ons assortiment afscheid gaan nemen. Want tja, bier, wijn of energydrank zijn ook niet echt bevorderlijk voor ons gestel. Zo ook de vele snacks en de toegevoegde suikers in producten en croissants.
Het wordt het wel lekker overzichtelijk, als we dit alles in de ban gaan doenā¦ š
Maar of wij onze klanten hiermee vasthouden, dat denk ik niet. Hiervoor zal mijns inziens een ander mechanisme in werking moeten treden. Namelijk mensen bewust maken hoe het ook anders kan. Dit proces is langdurig, maar geeft tevens een organische verschuiving die door de rust van het proces blijvend vol te houden is.
Vijf tot zeven procent van het omzetaandeel is afkomstig uit de verkoop van tabak, dit natuurlijk afhankelijk van de ligging en functie van de winkel. Wat nu als je ergens gesitueerd bent waar geen tabaksspeciaalzaak zit en bij je directe concurrent wel. Wat ga je dan doen?
Dit is een morele vraag, vooral voor mijn persoontje. Al jaren zijn wij een rookvrij bedrijf. Zelfs in de pauzes roken onze mensen niet, en in een straal van 10 meter om de super geldt dit verbod eveneens. Dit overigens tot volle tevredenheid van onze medewerkers. Want het bespaart ze geld, ze ervaren de gezelligheid van het samen in de kantine zitten en ze komen fris geurend op hun werkplek terug. Hebben wij dan weinig rokers in dienst? Ik denk dat we hierin zeker niet afwijken van andere supers, echter nemen we ze hier tijdens de sollicitatieprocedure al in mee.
De verkoop van rookwaren zag ik altijd als een onmisbaar onderdeel van een duurzaam verdienmodel. Want zonder dit geen gezonde bedrijfsvoering. Nu gaat de wereld er anders uitzien en waar kies je dan voor? Ik voor een bedrijf met een gezond verdienmodel, want uiteindelijk kan je pas goed doen voor een ander als je goed voor jezelf zorgt.
Een roker is een roker, deze koopt zolang hij/zij rookt zijn/haar tabak en waar dit dan gekocht wordt, worden waarschijnlijk ook de andere boodschappen gehaald. Ongeveer vijf procent omzetaandeel verliezen op een productgroep waar nagenoeg geen marge op zit, is niet heel erg. De gevolgschade kan echter in sommige gevallen niet te overzien zijn. Waar kies je dan voor, ga je het nieuwe op je af laten komen? Of vraag je een nieuw huisnummer aan om een tabakswinkel met aanverwante producten te kunnen starten?
Interessant om hier eens in te duiken en te onderzoeken waar jij voor kiest. 2024 lijkt nog ver weg, maar met even ruim een jaartje zijn we daar al. Heet zal het nog wel even blijven, ik wens je wijsheid bij de besluitvorming en het denken in kansen. Voor nu zie ik er nog genoeg. Organisch meebewegen met wat is en kijken naar wat vooral wel kan, maakt dat er een nieuwe balans gevonden wordt. Want tja, een roker is een roker, al ben ik dit zelf al jaren niet meer.
Monique Ravenstijn
