Met de feestdagen aan het einde van deze maand in zicht zien veel mensen uit naar de gezellige dagen in en rondom huis. Kaarsjes en sfeerverlichting ontbreken niet en ook de inwendige mens wordt niet vergeten.
Toch zijn voor velen de feestdagen geen echt feest. Eenzaamheid, of gewoon geen zin in ‘gezellige’ feestdagen worden daarbij genoemd. Maar ook de woonplek. In deze tijden van woningnood woont een behoorlijke groep mensen op kamers, inwonend bij familie of kennissen, in schuren of stacaravans. Noodgedwongen omdat fatsoenlijke huisvesting ontbreekt. Onbetaalbare prijzen op de koopmarkt, te weinig inschrijftijd voor een sociale huurwoning of een inkomen dat niet passend is. Te hoog voor een sociale huurwoning en te weinig om in de vrije sectorhuur meer dan € 1.200 per maand te kunnen betalen.
Het maakt dan niet uit of je in Westfriesland of elders in Nederland geboren bent, of je arbeidsmigrant of statushouder bent, of dat je gevlucht bent voor de oorlog in Oekraïne. Op dat moment voelt je huis niet als thuis, voelen kerstdagen niet als feestdagen en is een ‘gelukkig nieuwjaar’ geen automatisme qua wonen.
Als bestuurder van een woningcorporatie besef ik terdege dat een dak boven je hoofd een eerste levensbehoefte is. De realisatie van nieuwe extra sociale huurwoningen valt in de praktijk niet mee en vormt vrijwel dagelijks een uitdaging.
Hoe mooi is het dan als er zich een kans in de markt voordoet om binnen een redelijke termijn 99 nieuwe woonkansen en een thuis aan te kunnen bieden aan woningzoekenden.
Die kans is gepakt door De Woonschakel met de aankoop van een deel van een voormalig museum in Opmeer.
Albert Gieling
directeur De Woonschakel
Wij huren al 43 jaar via de woonschakel en zijn zeer tevreden over de service