Graag wens ik alle lezers en lezeressen een hele fijne kerst toe. Wees een goede opa, oma, mamma, pappa of gewoonweg een goed familielid of vriend. Schenk elkaar een lach, warmte en liefde. De ellende in de wereld kun je een heel klein beetje verminderen door zelf sterk en goed te zijn zodat je anderen tot steun bent. Vergeet je zelf, denk om een ander.
Loopt goed.
Ik kocht, vrij spontaan tijdens een bezoek aan een vriend voor mijn kleinzoon van zes jaar een pittig crossbrommertje. Hij kon fietsen als een tijger en stuntte al over plankjes en balkjes. Eerlijk gezegd voelt zo’n verhaal heel anders bij je vriend aan een biertje dan eenmaal op mijn erf met mijn kleinzoon ernaast. Maar goed, wie A zegt moet B zeggen. Dus ik honderd keer uitleggen, draaien aan de gashandel en remmen met je voet. Rustig aan beginnen, voor je kijken en sturen.
Vooruit dan maar, helm op, motortje starten en proberen maar. Dat kreng schiet als een speer vooruit, van het pad af de menbaan op, onverbiddelijk richting de sloot. Ik sprint er achteraan, heb in anderhalve seconden spijt van alle gemiste kansen om aan mijn conditie te werken, mijn slippers en mijn aankoop van dat verrekte motortje. Dravend als een oud paard door het zand schreeuw ik: ‘remmen!’ Totaal verkeerd effect, want het jochie kijkt om, met een gang van 200 km per uur richting sloot. Ik zwaai, hij kijkt voor zich en zwabbert dan naar links. De binnenbocht nemend snap ik zelf al dat ik hem toch niet kan inhalen, maar hij gaat nu wel de menbaan af, het weiland in en op de volgende sloot af.
Mijn slippers ben ik al lang kwijt en het gras kraakt onder mijn voeten. Dat kan natuurlijk niet en veel later begreep ik pas dat het mijn knieën waren die een oude staldeur imiteerden. ‘Remmen, gebruik je rem’, hijg ik als een stoomwals. Dat mormel had alles behalve de rem gevonden en scheurde flink door. ‘Gas terugdraaien.’ Ik probeerde een nieuw begrip, misschien drong dat tot hem door. Hij keek weer om, en week grof van de ideale lijn af, maar wel weer weg van de sloot.
Opa besloot inmiddels de komende honderd jaar niet meer te drinken en alles aan zijn conditie te gaan doen.
Het motorduiveltje schoot inmiddels weer richting erf en je staat er nooit zo bij stil, maar wat is dat toch een onveilige omgeving. De mestbak, de shovel, de stal of het hek van de paddock zijn geen zaken waar je graag je motor in torpedeert. Dus een laatste eindsprint en ik sta voor het erf klaar om dat jochie op te vangen. In gedachten pakte ik hem bij zijn kraag en besluit het motortje maar te laten schieten.
Tien meter voor me, draait dat huftertje het gas terug, en remt bruusk, slipt schuin weg, zet zijn voet op de grond en lacht naar me. ‘Snel he? Je kon me lekker niet bijhouden.’ Ik zag sterren, mooie kleuren en een koud biertje.
Al maandenlang lang plaats ik korte verhalen van mijn belevenissen rondom mijn paardenwedstrijden en trouwkoetswerk. Kort en bondig opgetekend met een flinke scheut humor. Ook voor niet dierenliefhebbers lachen vanaf pagina 1. Uitstekende reviews.
Bestel snel voor jezelf of als origineel cadeau voor de feestdagen. Deze komt uit Blij met bruidsparen, boswachters en banken.
