Toen ik in de Provinciale politiek actief was, werd er gewerkt aan de Westfrisiaweg. De eerste provinciale weg waar gemeenten aan meebetaalden. Het is een mooie weg geworden. Er zijn helaas nog steeds knelpunten op de provinciale wegen in Westfriesland zoals de rotonde op de Markerwaardweg, het laatste stukje van de parallelweg langs diezelfde weg en de kruising Agriport A7. Vanwege de groei van de bedrijvigheid op WFO/ABC, de toename van het agrarisch verkeer richting de Wieringermeer en de bouw van datacenters en huisvesting arbeidsmigranten in Hollands Kroon nemen al deze problemen toe.
Dat betekent echter niet dat de provincie haast maakt met de plannen voor deze knelpunten. Sterker nog de bal wordt teruggelegd bij de gemeente. Nee, jullie mogen geen huizen bouwen zolang wij de knelpunten op onze wegen niet gaan aanpakken. Maar wanneer gebeurt dat dan? Mobiliteit is geen prioriteit meer voor de provincie hoorde ik tijdens een overleg. We kijken naar alternatieven voor de auto zoals het OV en de fiets. Lastige discussie als je je producten van het land moet halen of moet aanvoeren.
En die 6000 werknemers op het WFO/ABC terrein, wat als er iets gebeurt? Hoe komen ze van het terrein af? Er is maar 1 ontsluiting, inderdaad op dezelfde rotonde. Waar betalen we dan opcenten op de wegenbelasting voor? Die stromen toch in de provinciekas? Dergelijke argumenten vinden echter geen gehoor. Er zijn belangrijkere problemen in Noord-Holland, de gemeente moet het maar oplossen. Toevallig liggen ál deze provinciale knelpunten in de gemeente Medemblik.
Beste provinciale bestuurders, waar is de solidariteit gebleven? Samen de schouders eronder? Die vinden we nog wel bij de Westfriese bedrijvengroep, de LTO, Cunera. Belangengroepen die gebaseerd zijn op samenwerking. Het wordt tijd dat de overheden elkaar ook weer leren te vinden. Net als bij de Westfrisiaweg destijds. Alleen ga je sneller maar samen kom je verder!
Andrea van Langen, wethouder.
