- Wethouder vergeten voor wie ze er zitten
- Gebrek aan draagkracht onder de inwoners
- Criminaliteit onder bepaalde groepen asielzoekers
- Winkeliers klagen over diefstallen
MEDEMBLIK – De brief liegt er niet om die de briefschrijver aan het college en de gemeenteraad van Medemblik schrijft. De briefschrijver schrijft dat gemeenteraadsleden en wethouders primair dienen op te komen voor de belangen van hun inwoners, maar dat in de praktijk gemeentelijke beleidskeuzes vaak worden beïnvloed door landelijke richtlijnen en partijpolitieke belangen vanuit Den Haag, wat er volgens de briefschrijver er toe kan leiden dat het lokale bestuur zich meer richt op het uitvoeren van rijksbeleid dan op het signaleren en aanpakken van de specifieke problemen binnen hun eigen gemeenschap.
Lees ook: Opperdoezerpad Medemblik in beeld voor opvang 263 asielzoekers
Cruciale rol huisvesting en asielproblematiek
“De gemeentepolitiek speelt een cruciale rol in het ontwikkelen en uitvoeren van beleid met betrekking tot huisvesting en de opvang van asielzoekers. Echter, er lijkt een bestaan tussen de beleidskeuzes van behoeften en discrepantie te gemeenteraadsleden en wethouders enerzijds en de draagkracht van de lokale bevolking anderzijds,” begint de briefschrijver met de brief.
De briefschrijver wijst in de brief naar het draagvlak onder de inwoners van de gemeente Medemblik over de opvang van asielzoekers, uit verschillende onderzoeken blijkt dat deze draagvlak sterk afhankelijk is van factoren zoals beschikbare woonruimte, economische vooruitzichten en de mate van eerlijk en transparant beleid. In veel gemeenten staan jongeren en gezinnen jarenlang op wachtlijsten voor een (sociale) huurwoning, terwijl er wel grootschalig opvang voor nieuwkomers wordt gefaciliteerd.
Lees ook: 130 woningen op De Tegel Wervershoof
De briefschrijver gaat verder door te stellen dat verantwoordelijkheid een kernpunt in dit debat is van de lokale politiek. “Het gebrek aan draagvlak voor opvang kan worden verklaard door de beperkte middelen en woonruimte die gemeenten ter beschikking hebben. Het Centraal Planbureau (2022) wijst erop dat de woningmarkt al onder druk staat door een tekort aan sociale huurwoningen en stijgende huizenprijzen. Dit maakt het essentieel dat gemeentelijke beleidsmakers een evenwicht vinden tussen het bieden van humane opvang aan vluchtelingen en het voorzien in de dringende woonbehoeften van de eigen inwoners.“
Groeiende zorg over criminaliteit
Over de groeiende zorg over criminaliteit onder bepaalde groepen asielzoekers, wijst de briefschrijver naar andere gemeenten in Nederland waar grote groepen asielzoekers worden opgevangen. “Politierapporten en wetenschappelijke studies wijzen uit dat een klein percentage van de asielzoekers betrokken is bij criminele activiteiten, wat leidt tot spanningen binnen de samenleving,” aldus de briefschrijver.
Ook wijst de briefschrijver naar de retailsector waar volgens hem/haar een toename van criminaliteit is waargenomen. “Winkeliers klagen over stijgende diefstallen en overlast veroorzaakt door groepen asielzoekers, wat leidt tot financiële schade en een onveilig gevoel bij klanten en tekort, mede doordat er een tekort is aan personeel. De handhaving schiet vaak politie en handhavers om deze problemen adequaat aan te pakken. Dit zorgt voor frustratie bij ondernemers en steeds minder gesteund voelen door het gemeentelijke beleid,” aldus de briefschrijver.
Lees ook: Zijn de vooroordelen over de crisisopvang waarheid geworden
Dalende prijzen huizen
Volgens de briefschrijver is de impact van een AZC groot op de woningmarkt, uit onderzoek zou blijken dat woningen in de buurt van een AZC vaak dalen omdat potentiële kopers onzekerheid ervaren over de invloed van een AZC op de leefbaarheid en veiligheid van de buurt.
Gelopen race
“Het lijkt al een gelopen race te zijn,” gaat de briefschrijver verder. “Het college van B&W heeft reeds overeenstemming bereikt over de aankoop van grond, helaas zonder uitgebreide inspraak van de lokale bevolking. Dit voedt het gevoel van onmacht bij bewoners, die zich niet gehoord voelen in beslissingen die directe gevolgen hebben voor hun leefomgeving en woonkwaliteit.”
Ook zou de Spreidingswet die nog steeds van kracht is lang niet zo’n dwingend karakter hebben als gesteld. Gemeenten blijken nog steeds een zekere mate van beleidsvrijheid en onderhandelingsruimte te hebben zodat zij kritischer kunnen kijken naar hun eigen draagkracht en daadwerkelijke mogelijkheden om opvang te realiseren. De briefschrijver wijst de gemeenteraad en het college er dan ook op dat alleen door een genuanceerde en pragmatische aanpak het vertrouwen van burgers in de lokale politiek kan worden hersteld.
De briefschrijver geeft tot slot de gemeenteraad en het college nog een overdenking mee in de brief: “De uitdagingen rondom huisvesting en asielopvang vereisen een gedegen, doordachte strategie waarbij de belangen van de lokale bevolking centraal staan. Hoe kan het gemeentebestuur zorgen voor een evenwichtige verdeling van woonruimte, waarin zowel bestaande inwoners als nieuwkomers worden geholpen? Een dialoog met de burgers en een transparante beleidsvorming zijn hierin essentieel. Tegelijkertijd is het belangrijk om overlast en criminaliteit effectief aan te pakken, zodat zowel de veiligheid als de leefbaarheid binnen de gemeente gewaarborgd blijft. Ook moet er aandacht zijn voor de impact op de woningmarkt en hoe de negatieve effecten van een asielzoekerscentrum op huizenprijzen kunnen worden beperkt. Daarnaast is het noodzakelijk om de capaciteit van politie, handhavers en medische voorzieningen te vergroten,druk op veiligheid en gezondheidszorg niet ten koste gaat van de lokale bevolking.“
