Vincent Bijlo neemt ‘zienden’ bij de hand in Theaterkerk Wadway

SPANBROEK – Zienden zijn volgens Vincent Bijlo betreurenswaardige wezens. In zijn jubileumshow Laat Dat Nou Maar Aan Mij Over wil de blinde cabaretier de meelijwekkende zienden een hart onder de riem steken en een handje helpen. Op 20 april komt Bijlo met deze voorstelling naar Theaterkerk Wadway in Spanbroek.

Wie is beperkt?

Het idee voor de show kwam op een avond waarop het licht uitviel in een overvol restaurant. Vincent: ’Ik kan je zeggen: de pleuris brak uit! Ze waren totaal, maar dan ook totaal onthand. Ze konden helemaal niets meer. Ze konden niet eens meer eten! Ze gooiden flessen wijn van tafel, glazen vielen om, ze waren tot niets meer in staat. Zelfs de zaklamp op hun mobiele telefoons inschakelen lukte ze niet. Mij uiteraard wel. Ik kon gewoon de weg naar de keuken vinden en ben de gerechten gaan uitserveren. Toen dacht ik: zijn dit nou de mensen die mij beperkt noemen? Toen de lichten weer aangingen begonnen ze, alsof er niks gebeurd was, mij te vragen of ík hulp nodig had. Ze hadden er niets, maar dan ook niets van geleerd.’

Opgelicht door je ogen

Vincent zou niet willen ruilen met zienden. Waarom? ‘Vanwege de spiegels. Het moet echt een hel zijn om jezelf in de spiegel te zien. Bijna iedereen ziet iemand die hij/zij/hen niet wil zijn. Dat maakt zienden ontevreden. Vervolgens vallen ze als blokken voor hele mooie doortrapte verpakkingen, gemaakt door andere zienden die feilloos aanvoelen hoe ze hun lotgenoten moeten afpersen. Ze geven €200 uit voor een prachtig flesje in de vorm van een gestileerd vrouwenlichaam met een gouden etiket. En dan zit er vervolgens een parfum in waarbij vergeleken Wc-eend heerlijk ruikt.Zienden worden constant opgelicht door die ogen van ze.’

Audiospiegel

Daarom houdt Vincent zijn publiek een audiospiegel voor. De nieuwe theatertour staat in het teken van grote vragen van deze tijd: Wat is dat nou toch eigenlijk, beperkt en onbeperkt? Hoe komen we tot een inclusieve wereld? Volgens Bijlo hebben zienden de neiging om het alleen maar over de buitenkant te hebben en daar anderen op te beoordelen. ‘We moeten elkaar in zijn/haar/hen waarde laten. Elkaar accepteren, daar gaat het om.’ Iets als huidskleur is voor hem bijvoorbeeld nooit een issue geweest. Hij hoopt dat hij met deze show het wat lichter in hun hoofd kan maken. Hij hoopt ook dat ze een beetje anders naar zichzelf, de anderen en de wereld gaan kijken. Dat ze zichzelf niet zo serieus nemen. ‘De mens is maar een één-seconde-vlieg in pak met stropdas. Laten we het leven daarom vrolijk doorbrengen en de wereld voor onze kinderen beter achterlaten dan we hem aantroffen.’