Toen ik zelf als stalhouder begon dacht ik het wat commerciëler aan te pakken. Mijn gedachte was om met een vanaf prijs te starten en dan aan mijn keukentafel wat opties te verkopen. Als eerste dacht ik om bijvoorbeeld gareeltuigen tegen een kleine meerprijs aan te bieden. Maar veel bruidsparen vonden het borsttuig al mooi genoeg. Meestal ging het ze eenvoudigweg om de koets met paarden. Vonden ze prachtig. Geen kassagerinkel dus. Bloemen moesten er wel altijd op.
Een collega had ik eens iets zien doen met kunstarrangementen. Dat vond ik helemaal niets. En met bloemen had ik niet veel in eerste instantie, maar toen een paar keer een bruidspaar en zelfs een bloemist met duct tape en punaises aan de slag wilden gaan om de boel te bevestigen op mijn koets nam ik dat in eigen hand. Ik monteerde bevestigingsbouten op mijn spatborden en achteras voor standaard bloemhouders van een bloemist. Kon de boel in enkele seconden bevestigd worden. Wie het gemak niet zoekt is lui en ik had wat extra omzet.
Nadat er een paar keer een vlindermelker, of zoiets, ik weet niet hoe zo iemand genoemd wordt, langs kwam om vlinders op te laten, was ik meteen al overtuigd om dat niet te doen. Vlinders zijn van de liefde, dat weet iedereen. Dus een groep vlinders op laten op de stoep van het stadhuis met het bruidspaar lijkt superromantisch. Zie je het voor je? Een bruid maakt een allerliefst kistje open en een wolk van witte vlinders kiest de horizon. En de fotograaf maar platen schieten. In de praktijk valt dat altijd, echt waar, altijd vies tegen. Het kistje gaat open en er bewegen nog twee vlinders. Er is van alles geroepen en gezegd door mensen die het denken te weten. De vlinders zaten in het donker, dus moeten even wennen. Of de zon warmt ze nu op, zo krijgen ze energie en gaan ze vliegen. Nope. En, geloof het nou maar van mij, het schudden met het kistje werkt ook niet!
Ik ben geen mietje, maar toen ik een vlinderhouder een keer na afloop de kist naast zijn auto zag leegschudden en er een handvol levenloze, witte vlinders in de goot van de parkeerplaats lag, werd ik zelfs een beetje triest. Echt he, tijdens een geweldige levensgebeurtenis, in een prachtig stadje, op een parkeerplaats van een schitterende stadhuisje lagen op de rode klinkers de vlinders met wijd opengeslagen vleugels. Slecht idee, geen kassagerinkel voor mij dus.
Duiven, dat is het. Ik vind duiven sowieso hele mooie beestjes. Postduiven en dan ook nog witte zijn werkelijk prachtig. Kon ik ook zelf wel houden thuis. Meenemen in een leuk mandje met een romantische strik of zo en klaar. Bruidsparen vonden het prachtig, waren er kinderen bij dan had je een tophit. Bruid en gom ieder een duif en ook elk kind een duif in handen. 1,2,3 en loslaten maar. Toch was het in de praktijk ook een paar keer penibel. Als de duif de kans krijgt een beetje te fladderen laten veel mensen al snel los. Reserveduif mee dus. Vaak was de gom trouwens de schuldige. Met als smoes bang te zijn om te hard te knijpen, maar in werkelijkheid, niet durven. Nooit is er een bruidegom geweest die een duif doodgeknepen heeft. Wel is het in Harlingen eens gebeurt dat de duif het toch wat benauwd had gehad. Nadat deze omhoog gegooid was, dook hij over de leuning van het bordes zo met een plof op straat. De duif wipte heen en weer alsof hij even adem hapte, ging toen goed op zijn pootjes staan en vloog na een laatste hap lucht bloid achter zijn vriendjes aan. Een zeer geschrokken, lijkbleke bruidegom achter latend.
Voor de dierenliefhebbers onder ons. Alles is goed gekomen met die duif. Die duiven waren vanuit Harlingen eerder thuis dan ik. Iets waar ik mij over bleef verbazen.
Boekje is te bestellen via montevisser. com
https://www.boekenbestellen.nl/boek/blij-met-bruidsparen-boswachters-en-banken/9789464067095
