Rustig sta ik in de CD-winkel, ooit eens platenzaak geheten, de rekken te bestuderen. Voor de jongeren onder ons. Heel vroeger kocht je liedjes in een platenzaak. Die liedjes zaten op een grote, zwarte kunststof schijf. Later vonden ze iets nieuws uit, toen stonden die liedjes op een kleiner, glimmend schijfje. Een CD. Die kennen jullie misschien wel, dat lijkt op een DVD. In ieder geval kom ik hier nooit (meer) en weet slecht de weg tussen alle house en rampestamp titels. Feestdagen inkopen verplichten me echter hier iets aan te schaffen waarvan ik over weinig kennis beschik. Hoevenkrabbers, borstelsets, sjabrak of een emmer snoepjes had gemakkelijk geweest, maar was niet de bedoeling.
Vandaar mijn geconcentreerde, zoekende en speurende blik. ‘Hebben ze hier ABBA?’ vraagt een vreemde stem naast mij en duidelijk aan mij gericht. ‘Heb ik nog niet gezien’, antwoord ik naar waarheid. ‘Ken je nou nooit iets vinden? Ze hebben hier toch wel ABBA, verdorie, dan vraag ik het zelf wel.’ Het ongeduld in de man zijn stem verraadde een narrig karakter of een rothumeur. In ieder geval begreep ik dat ik niet was wie hij dacht. Daarom zei ik dan ook dat hij dat maar moest doen. Waarop de man verbaasd opkeek en zich excuseerde. ‘Ik dacht dat je mijn zoon was.’ ‘Kan gebeuren,’ lach ik en ga verder met mijn eigen hopeloze taak. Na drie rekken, 700 titels en nog steeds geen bekende namen op de doosjes neem ik opeens de man weer waar. Pratend met een jongeman, waarschijnlijk dus wel zijn zoon, en graaiend in de bakken.
Ze stonden redelijk kalm te overleggen en de vader leek een tevreden glimlach rond zijn gezicht te hebben, waarschijnlijk ging de aankoop goed lukken. Sorry, ik weet het, het is onbeleefd, maar ik ging dichterbij staan om iets van het gesprek op te vangen. ‘Deze twee heeft ze zeker, en die geloof ik dat ze ook heeft’, zei zijn zoon. ‘Dus dan kun je het beste deze nemen, ben je goed ingedekt.’ ‘Maar staan daar dan wel goede nummers op? Als het nou eens helemaal verkeerd is? Zal ik ze allemaal nemen? Dan kan ik als het nodig is aan tafel nog ruilen.’
‘Luister nou ff’, viel zijn zoon hem in de rede. ‘Je eerste date was een succes, anders wilde ze je vast geen tweede keer te ontmoeten, je hebt een nieuw pak, een nieuwe stropdas en een luchtje dat het hele restaurant zal bedwelmen. Bovendien kom je met een leuk kadootje aan, ze houdt van ABBA, dus dat gaat altijd goed. Als ze hem al heeft kan je altijd ruilen, bonnetje bewaren. Relax, en probeer wat meer jezelf te zijn, toneelspelen houd je misschien een avond vol, maar niet de rest van je leven.’ Nog niet geheel overtuigd zuchtte senior nog een keer en beende naar de kassa. Toen hij langs mij liep, lachtte hij en liet hij de CD zien. ‘Ik heb ABBA gevonden hoor.’ Hij liet het bij de kassa in een rood papiertje inpakken met een lint en een stickertje. Ik durf te wedden dat het met zijn Dancing Queen wel goed kwam die avond.
Zelf ben ik alsnog naar de ruitersportwinkel gegaan en heb daar een dressuurhoedje gekocht voor mijn meissie. Ver boven mijn budget, dus toen ze het uitpakte neuriede ik: money, money, money.
Al maandenlang lang plaats ik korte verhalen van mijn belevenissen rondom mijn paardenwedstrijden en trouwkoetswerk. Kort en bondig opgetekend met een flinke scheut humor. Ook voor niet dierenliefhebbers lachen vanaf pagina 1. Uitstekende reviews.
Bestel snel voor jezelf of als origineel cadeau voor de feestdagen.
Voor méér informatie kun je kijken op MonteVisser. Com of boekenbestellen. nl
Ik ben eveneens auteur van de zeer spannende paardenjeugdboekjesreeks ‘De Bosridders’ en het handige en informatieve handboek om je eigen paard te trainen: ‘Van Veulen tot Menpaard’. Op dezelfde sites te bestellen.
Met BLOIDe groet
Monte Visser
