Voordat ik de koetsen en paarden van hem kocht hielp ik hem vaak. Hij was in die tijd best succesvol als stalhouder en reed met koetsen en paardentram. Of ik nu met mijn eigen paarden reed of die van hem, hij maakte er altijd een feestje van. Vaak sprak hij af bij hem thuis om bijvoorbeeld tien uur terwijl we na twaalf uur pas moesten rijden. Vond ie gezellig. Mooi zitten, dom kijken en het ene verhaal na het andere.
Vertelt hij mooi op de bok te zitten, trammetje vol hoort hij iemand zeggen dat ie het warm heb. Mijn rug plakt ervan. ‘Nou,’ zegt een ander, ‘zo warm is het niet, maar ik lijk ook wel te plakken.’ Toen de derde ook zoiets begon te vertellen schoot hem te binnen dat hij s ’avonds het bankje nog even geschilderd had. Het zou toch niet? Jawel, bij het uitstappen had iedereen een jasje met de rug in de kleur van de bank. ‘Schoonmaken vanzelf Visser, maar dat volk heeft de hele dag naar terpentine gestonken.’
Zo stonden we een keer met vier koetsiers voor de kerk. Komt hij aan met een thermosfles en plastic bekertjes. Jij koffie, jij koffie. ‘Nee, ik hoef niet hoor.’ ‘Visser, jij drinkt ook koffie.’ Beetje verbaasd pak ik het aan, blijkt het Jagermeister te zijn. Dus ik drink ook braaf twee borreltjes mee en hij ruimt de boel op. ‘Lekker toch’, grinnikt hij dan. ‘Zo ziet niemand er wat van. Als ik de fles pak zeggen ze allemaal dat we stonden te zuipen voor de kerk. Nou hebben we de buik vol en lol.’
Verderop in de provincie staan we uit te spannen als de ceremoniemeester namens het bruidspaar komt vragen of de koetsiers ook nog iets komen drinken. Na een kort overleg vonden wij dat we het niet konden weigeren. Dan krijgt ie haast hè? Biertje in het vooruitzicht. Koets snel op zijn pickup en dan kan de trailer eraan om de paarden te laden. Springt in zijn auto en start hem. Die staat nog in de versnelling. Bam, schiet de koets er van achteren weer af. Wij met zijn allen, de boel redderen, tillen, sjouwen, zweten en zwarte handen. Maar de klus is weer geklaard. Koets erop, de schade valt mee en de trailer erachter met de paarden erin. Ik was mijn handen en loop naar binnen, staat ie alweer midden op de dansvloer met de bruid!!! ‘Ik moest het feest even aanjagen’, zei die later.
Eén van zijn meest legendarische uitspraken was altijd: ‘binnen is het eerste rondje van mij hoor.’ Maar hij liep altijd het feest van anderen binnen dus duur was ie nooit uit. ‘Goud, goud’, riep ie dan. Mooie kerel.
Al maandenlang lang plaats ik korte verhalen van mijn belevenissen rondom mijn paardenwedstrijden en trouwkoetswerk. Kort en bondig opgetekend met een flinke scheut humor. Ook voor niet dierenliefhebbers lachen vanaf pagina 1. Uitstekende reviews.
Bestel snel voor jezelf of als origineel cadeau.
Deze komt uit Blij met bruidsparen, boswachters en banken.
https://www.boekenbestellen.nl/boek/blij-met-bruidsparen-boswachters-en-banken/9789464067095
