Door het bos van keurmerken is het bijna niet meer mogelijk om vanuit gezond ‘boerenverstand’ de juiste keuze te maken. Denk je dat je met het eten van magere kwark goed en verantwoord bezig bent, dan blijkt dat deze weliswaar een heel laag vetpercentage heeft, maar dat er vervolgens vele suikers aan toe zijn gevoegd om dit product op smaak te brengen.
Wat wel en wat niet? Al enige tijd laten wij op de winkelvloer zien welke hoeveelheden suikers en vetten er in diverse producten zitten. Het is zo simpel: gewoon het etiket lezen, suikerklontjes afwegen en presenteren op een zichtbare plaats in de winkel. Voor het zichtbaar maken van de vetten hebben wij reageerbuisjes gekocht en deze vullen we met afwasmiddel.
Sommige bedrijven hebben een mascotte waarmee je als voorbijganger op de foto kan. Wij hebben onze ‘Weet wat je eet’-tafel. Als we een euro zouden krijgen voor elke foto die hiervan gemaakt wordt, dan zouden we een mooi verdienmodel aangeboord hebben. Maar zonder gekheid, dit bewijst dat het leeft onder onze klanten. De foto’s zien wij terug op de vele social-media-kanalen en het gebruik van de hashtag #JumboMonique zien we significant toenemen.
En is dit nu zo ingewikkeld? Nee het is juist simpel, het enige wat je nodig hebt zijn een paar dozen met suikerklontjes, een fles Jumbo Afwasmiddel en enkele reageerbuisjes. Natuurlijk helpt het als je een paar enthousiaste medewerkers hebt die deze kar trekken.
Een paar weken terug hadden ze zo de mayonaise zichtbaar gemaakt. De variant die ik zelf altijd kocht – ja, kocht! – bleek van alle soorten mayo de meeste suikers te bevatten. Terwijl ik dacht juist goed bezig te zijn, bleek dat ik gewoon de meest aangezoete variant kocht. De mayo die ik het meest fout achtte, bevatte weliswaar het meeste vet, maar nagenoeg geen suikers. Je zal snappen dat mijn blik op het mayo-schap nu nooit meer hetzelfde zal zijn.
Met het op deze manier presenteren van producten zeg je zeker niet dat iets goed of fout is. Ik denk dat we daar ook vooral weg van moeten blijven. Gewoon laten zien wat erin zit, en de consument laten kiezen. Zo kan iedereen vanuit zijn eigen verantwoording kiezen en soms ook afwegen of het echt lekker genoeg is om op te eten. Eens?
Monique Ravenstijn
Deze column verscheen eerst op Distrifood
