De discussie over het milieu gaat steeds meer over de vorm wat de activisten laten zien en niet meer over zozeer over de boodschap. Helpt soep gooien op een schilderij of je vastlijmen aan een tafel of aan een snelweg? Wegen blokkeren, maatschappelijke ontwrichtingen of je vingers met lijm insmeren zodat je anoniem kunt blijven? Is het verstandig om een groot ander onderwerp zoals “Palestina” te combineren met de Milieuboodschap. Nee dan ben ik al helemaal afgehaakt. Want deze twee onderwerpen zijn voor mij al helemaal niet te combineren. Ook ik ben van mening dat het milieu een item is waar we het zeker over moeten hebben.
Maar wel via het dialoog en vanuit diverse kanten. Veranderingen gaan nu eenmaal gepaard met een juiste boodschap en hard vragen van aandacht. Dat hebben we ook gezien bij de afschaffing van de slavernij, het vrouwenkiesrecht en nog meer grote verandering die de wereld heeft veranderd. Onze recentelijke Boerenprotest bijvoorbeeld. Dat ging ook niet gepaard met een stille trom, sterker dat ging gepaard met veel lawaai en ook daar werd de weg afgezet. Met resultaat trouwens.
De vraag is of bij de klimaatactiviteiten DIT de juiste vorm is van protesteren. Is dit wel de goede toon, de juiste manier of is dit wel het goede moment. Je moet geen dingen stukmaken die niet van jou zijn. Je moet ook niet met de vorm van je boodschap, je boodschap zelf overschreeuwen. Of de situatie op de weg onveilig maken of jezelf vastplakken op een tafel. Blijf de aandacht houden op het onderwerp en houd vol als je overtuigd bent van je boodschap. Veranderen gaat ook samen met sympathie en verbondenheid met de verandering en de gemeenschap om je heen.
Silva Visser ChristenUnie
