Bagger, bagger en nog eens bagger. Slippend en glijdend trekt het vierspan bestaande uit vier zelf gefokte, schitterende, maar vooral werkwillige paarden de marathonwagen door de poorten van de hindernis. De galop naar de finish onder veel aanmoedigingen van het publiek geven een machtig gevoel, dit is leven.
‘Koffie….’ Met schelle stem scheurt zijn meissie de gedachten aan de vroegere wedstrijden aan flarden. Hij vindt zichzelf terug in zijn luie stoel als ze vraagt of hij ook een koekje wil. Natuurlijk wil hij een koekje, hij wil altijd koek! Het irriteert hem, nee niet hét, maar alles irriteert hem.
Die wedstrijden jongen, dat was alles. Met zijn kameraden verkennen, bespreken en gezelligheid. Tegenstanders waren vrienden, maar er werd keihard om de eer gestreden. Na de eerste dag de stand bekijken, nog eens goed kijken hoe morgen te rijden en ‘s avonds mooi met elkaar een biertje in de tent. Beetje plagen, sterke verhalen, maar vooral met elkaar zijn.
Zondagavond na de wedstrijd viel hij na het eten van vermoeidheid in slaap. Meer dan eens zei hij tegen zijn meissie: ‘Volgende week geen wedstrijd, dan gaan we samen genieten. Beetje fietsen, terrasje pakken.’
Maar nu alle wedstrijden stilliggen en daar alle tijd voor is geeft het niet zoveel voldoening als hij ooit had gedacht. Eerst wel, maar na maanden zonder wedstrijd is de lol er af. ‘Nog een bakkie?’ gilt ze opnieuw zijn herinneringen aan stukken. Lekker. Zijn irritatie onderdrukkend met een glimlach. Het ligt niet aan haar.
Dan arriveert zijn kleinzoon. Het kereltje is idolaat van opa. En andersom ook. Vrolijk en breed lachend komt hij binnenrennen. ‘Opa paardjerijden’, vraagt hij en springt in zijn armen. Samen zadelen ze de pony op gaan ze naar de menbaan voor het zoveelste uurtje. Eerst weer even aan een touwtje en dan los. Als het ventje dan na een dik uur in galop gaat denkt hij energiek: wat een kanjer, kijk hem zitten.
En net als hij alles even vergeten is en gewoon gelukkig tegen het hek staat te hangen komt zijn meissie met wat te drinken. Hij grijpt haar vast, maakt een dansje en roept spontaan: ‘Ik hou van je.’
Al maandenlang lang plaats ik korte verhalen van mijn belevenissen rondom mijn paardenwedstrijden en trouwkoetswerk. Kort en bondig opgetekend met een flinke scheut humor. Ook voor niet dierenliefhebbers lachen vanaf pagina 1. Uitstekende reviews.
Bestel snel voor jezelf of als origineel cadeau voor de feestdagen.
Deze komt uit Blij met bruidsparen, boswachters en banken.
https://neduboek.nl/?s=monte+visser&post_type=product
Graag wens ik alle lezers en lezeressen een heel fijn 2023 toe. Wees een goede opa, oma, mamma, pappa of gewoonweg een goed familielid of vriend. Schenk elkaar een lach, warmte en liefde. De ellende in de wereld kun je een heel klein beetje verminderen door zelf sterk en goed te zijn zodat je anderen tot steun bent. Vergeet je zelf, denk om een ander.
Monte Visser
